පාට සරුංගල් ඈත යවන්නට
රෑට කණාමැදිරියො අල්ලන්නට
දෝත පුරා දං පේර කඩන්නට
ආස නැතිවදෝ බැදුණේ සසුනට
සාමණේර හිමියනේ පන්සලට
භාර කරනදා කොණ්ඩය මුඩුකොට
ළමා වියේ ඔය හුරතල් හිත යට
පාර සෙව්වාදෝ හරිමඟ යන්නට
රංචු පිටින් අපි දිව්වා මතකයි
පුංචි කතන්දර කිව්වා මතකයි
රංජි එදා අද සුමේධ සමිදුයි
පුංචි සිවුර ඇද යනහැටි පුදුමයි
වැහිලිහිනි ...
No comments:
Post a Comment