Tuesday, October 18, 2016

පාවෙලා දුර ඈත ඉම සිට

පාවෙලා දුර ඈත ඉම සිට
හදේ නැවතී තුරුලු වූ දා
දැනුනි මහමෙර සෙනෙහෙ නුඹ ළය
සප්ත සයුරත් ගැඹුර පරදා
සසර දවසක නුඹේ හැඩරුව
දැනුනු ලෙන්ගතු පුරුදු උණුහුම
අදහා ගන්නට නොහැක තව මට
නුඹයි සද මා පතන පෙම් ලොව
හිරුය නුඹ සැඩ මගෙ සිත ළග
මකා තනිකම් අදුර එළියට
අමාවක කළුවරයි පරදන
සිසිල සොම්නස සදුය නුඹ මට
පතමි හැම භව මගේ හිමි සද
සසරේ මතුදා නික්මෙනා සද
නොයන් කිසිදා දුරක මගෙ සද
බලා ඉන්නම් ඔබයි මගෙ සද
වැහිලිහිනි ...

No comments:

Post a Comment