නුඹ උන්නා පෙරදාක
කිචි බිචිය නිරතුරුව
ගෙයි පෙරලි කෙරුවාම
පාලුවට තනිකමට
නෑ ඉඩක් කිසිදාක
දූ මැණික නුඹ උන්නා
සදසේම පායාන
සද රෑක සුරගනිය
සිහිනයක උන්නාද
සද එළිය කරුමයට
මග පාර කිව්වාද
කිච්බිචිය නැවතීලා
පාලුවට දැනුනාම
තනිකමට හිත වෙලුනා
ගිය හින්දා නොකියාම
කළුවරට අතවනා
සද කොහේ ගිලුනා ද
රෑ පිපුණු මල් කැකුළු
පරවීල වැටුනාද
සුදුවලා රත් පැහෙන්
තෙත් වීල හැඩුවාද
මුළු අහස දෙදරාලා
කදුළු වැසි වැටුනාද
මිනිස් වෙස් මාරයා
කොහේ සිට ආවාද
පුංචි අත පය කඩා
සාපයක් කෙරුවාද
මල් පුදන අප යදින
දෙවියන්ට නොපෙනුනිද
මහීකත වැලපීලා
උහුලාන උන්නාද
අදුර මැද විලාපය
දෙසවනට නෑසුණිද
හුස්ම පොද ගිලිහිලා
දෙව්ලොවට ඉගිලුනි ද
හෙට පිපෙන මල් කැකුළු
රැකගන්න නොසිතේද
හඩනැගූ සිත් අගින්
සේයාව පාවීද
වැහිලිහිනි ...
No comments:
Post a Comment